บทที่ 364 ไม่สามารถบรรลุความพึ่งพาตนเองได้

เมื่อน้ำเสียงของโนร่าเริ่มอ่อนลง แอรอนก็โน้มตัวเข้าไปจูบหน้าผากเธออย่างแผ่วเบาและนอบน้อม “รอผมบนเตียงนะ” เขาพึมพำ คำพูดของเขาคลุมเครือทิ้งไว้กลางอากาศ

โนร่าขมวดคิ้วเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วไงว่าฉันเป็นประจำเดือน” เธอเตือนเขา น้ำเสียงเจือไปด้วยความระอาใจเล็กน้อย

เสียงหัวเราะเบาๆ หลุดจากริมฝีปากของแอร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ